Het mooiste dat je kunt worden is jezelf
[Loesje]
Mijn route door het werk- en levenspad
Mijn naam is Gerry Krol en als gediplomeerd coach met ruim 60 jaar levenservaring, waarvan ruim 20 jaar ervaring in de gezondheidszorg, ben ik een doorgewinterde gesprekspartner boordevol passie voor mens en proces. In mijn gesprekken ga ik graag met jou op weg om dichterbij je innerlijke kracht en bezieling te komen. Naast mijn reguliere coaching richt ik mij vooral op 'het goede gesprek' door zorgprofessionals in de palliatieve zorg.
Een meisje met vragen
Als klein meisje stelde ik aan mijn ouders en mijn oudere zus regelmatig allerlei levensvragen. De vroege confrontatie met de dood riep bij mij allerlei vragen op. Ik kon het als kind van acht jaar niet bevatten dat mijn buurman van 38 jaar kanker kreeg, doodziek in bed lag en hem ineens in een kist zag liggen. Hoe kon dat nou toch gebeuren? En de verwarring die ik voelde over mijn twee buurmeisjes van vijf en negen die ineens geen vader meer hadden. Ik voelde het verdriet en ik herinner me mijn kinderlijk gepieker over: 'Hoe kan het dat iemand dood gaat? 'Kan mijn vader ook dood gaan?' En vooral de vraag waarom iemand pijn moet lijden vond ik ingewikkeld. Dat de dood veelvuldig zou terugkeren in mijn leven kon ik toen nog niet bevroeden. Het verdriet dat hoort bij een stervensproces heeft mij gedurende de rest van mijn verdere leven gevormd.
Naarmate ik ouder werd heb ik in het stervensproces van vele dierbaren leren ervaren dat juist de verbinding en ook de verwondering onlosmakelijk verbonden zijn met een overlijden. Het is troostrijk als je in liefde en verbinding afscheid kunt nemen, zowel voor degene die sterft als voor degenen die achter blijven.
Van hoofd naar hart
Mijn liefde voor de natuur, wandelen, zeilen en vogels kijken hebben mij van kinds af aan ontspanning en inspiratie gegeven. Veel buiten in de natuur zijn helpt mij in het vinden van de verbinding tussen hoofd en hart. De fascinatie die ik al sinds mijn vroege jeugd heb voor hoe wij omgaan met de dood is altijd met mij meegereisd en van onbewust nu bewust geworden. Het blijft fascinerend dat we rondom de meest concrete zekerheid die we hebben in het leven, namelijk dat we allemaal dood gaan, zoveel onzekerheid kunnen voelen. En juist die onzekerheid en de vragen die sterven oproept maken dit thema zo universeel en daarom zo menselijk. De verbinding die ik voel met dit 'meereizende thema' heeft gemaakt dat mijn betrokkenheid bij de palliatieve zorg voelt als thuiskomen.
Binnenstebuiten
Na 15 jaar werkzaam te zijn geweest als zelfstandig ondernemer ben ik op mijn veertigste gaan werken als accountmanager in de wereld van de farma. Ik kom uit een ondernemersgezin en hard werken en altijd weer doorgaan waren voor mij vanzelfsprekend. In 2006 begon ik naast mijn fulltime baan aan de vierjarige opleiding individuele- en groepscoaching aan de Baak in Driebergen en maakte o.a. kennis met systemisch werk en familie- en organisatieopstellingen.
De gewaarwording dat de antwoorden in jezelf liggen was een verrassende en ook bevrijdende ontdekking. Ik ben gaan ervaren dat kwetsbaar durven zijn mij dichter bij mezelf bracht en dat daardoor ook meer verbinding ontstond met anderen. Dicht bij jezelf durven zijn is een voorwaarde om in oprechte verbinding met de ander te zijn. In dit verdiepingsproces speelt humor een belangrijke rol. Soms moet je huilen van het lachen en soms moet je lachen van het huilen. Ze bestaan naast elkaar en hebben gemeen dat je van beide erg opknapt.
